ای جـلـوه گاهِ نور خـدا ، می شناسمت ای هـادیِ غنیّ و گـدا، می شناسمت
ای شـارعِ کـلامِ بهــاء، مـی شنـاسـمت “ای مشرقِ جمالِ خدا می شناسمت”
“جان وسـرم تـرا بفـدا، می شنـاسمت”
در انتظارِ تو گر رنج برد هـردلِ ریش دانم مشـیّـتِ دیـرینـه را چـه آمـد پیـش
هر چه رمیده خاطرم اینجا، منِ درویش “گرصدهزارپرده بپوشی برویِ خویش”
“ای طلعتِ خدا، بخدا می شناسمت”
پایان تـو میـدهی به خرافـاتِ آن و این قدرت چو پس گرفته ای از مجریانِ دین
دنیا شود به امر تو چون بهشـتِ برین “تو ربِ مغربینی و خورشیـدِ مشرقین”
“ای آفتابِ رجع و بدا، می شناسمت”
ای آفتـابِ قــدسِ بهــاء تـا بـرآمـدی دشمن نمود با تو و یاران همـه بَدی
بادست غیب بر دل دشمن توان زَدی “ای نارِ قدسِ سدرۂِ سینایِ سرمدی”
“هر جا برآوری تو ندا می شناسمت”
شرطِ حیـات بستـه به عرفـان نموده ای اجرایِ حکمِ تو می بخشدم فرج، همی
بیرون کنـم ز سر همـه سودایِ دیگری “شاهی اگـر نمائی و گر بندگی کنی”
“بر عرشِ هر مقام جدا می شناسمت”
مهرت به خلعتِ بدیع بیاراست این جهان بااین ظهور،تحقّق گرفت گفتهِ ادیان
بر آستـانِ اقدسِ تو سر می نهنـد شهـان “ای موجدِ معانی و ای مبدعِ بیان”
“ازلحن وقول وصوت وصدا می شناسمت”
شادی کن ای دلِ مجنون چوبلبلی مسرور ما را بـدل نبود مگـر لـذّتِ حضـور
از مُلکِ غیب آمدی، و توئی مایۀِ سرور “ای طلعتِ معانی وای هیکلِ ظهور”
“درهر لباس وقمص وردا می شناسمت”
ربّم توئی، مرا چـه غمی، می پرستمت در بنـده ات نمانـده منی ، می پرستمت
هرمرده را تـو زنده کنی، می پرستمت “گرخود صمدویا صنمی می پرستمت”
“ور در لباسِ شاه و گدا، می شناسمت”
ورقـا کـه بـود منقـلب از خلوتِ حضـور گلبانگِ یا بهاء چو بر آورد با سرور
ازجان خوش گذشت بعشق بلبلِ صبور “ورقا بگـو به نغمۀِ این سدرۀِ ظهور”
“ای مشرقِ جمالِ خدا، می شناسمت”
تضمینی به شعر جناب علی محمّد ورقای شهید از دکتر بهمن سلوکی
هوفهایم بتاریخ 8 اوت 2014
