پیچ زلفان تو
روی زیبایِ تو، جانا، زنظر دور مباد دیده در رؤیتِ ابرویِ تو بی نور مباد
باد وَش خاکِ کفِ پایِ تو را بوسه زنم نالۀِ این دلِ شـیدا به تو مقصور مباد
نیست درحسرتِ زلفانِ تو باکم ز رقیب تا ابد زلـفِ پریشانِ تـو مستور مباد
پیچِ زلـفانِ تـو بستند رهِ دیـد و شنید ز لبت خندۀ مستانه دمی دور مباد
دلِ من زانکه کمربسته غلامت گردید در سرم صحبتِ یارانِ سلحشور مباد
“جلوه گاه رخِ تو دیدۀِ من تنها نیست” فلک از تابش رخسارِ تو مهجور مباد
لافِ عشقت نزند بهمن و لب نگشاید حالیا بر گله در کویِ تو مجبور مباد
شعر از دکتر بهمن سلوکی ، هوفهایم ٧/٧/٢۰۱۱